Xpair 2025

Link met xpair

‘Vakantie in eigen stad’ was XPAIRs invulling van Winston Churchills vaak geciteerde woorden: ‘Never let a good crisis go to waste’. Terwijl corona ons in de zomer van 2020 aan huis kluisterde, zagen we samen met Stad Leuven de kans schoon om een reisgids samen te stellen voor de ‘toerist in eigen stad’. Maar we sloegen en slaan nog geregeld de handen in elkaar met ‘onze’ stad: voor het redactioneel concept en invulling van de Europese bidfile ‘Leuven European City of Sport 2021’, voor het design van het boek ‘Herleven, Leuven na 1918’, voor een campagne rond deelmobiliteit, voor ‘Straathistories’ en de vormgeving van de Seniorengids… En niet te vergeten: als vertrouwde huisfotograaf (Jan Crab).

1. Nieuwsgierigheid, drive & verwondering

“Beelden en woorden zetten iets in gang”

“De rode draad doorheen mijn professionele loopbaan? Ik ben gedreven door het opzetten en organiseren van nieuwe dingen. Dat is altijd zo geweest. Alvorens ik in de communicatie rolde, heb ik dertien jaar in de culturele sector gewerkt (ik ben in Hasselt begonnen in het Provinciaal Centrum voor Beeldende Kunsten, het huidige Z33). Vanaf 2002 was ik directeur Cultuur van Leuven en sinds 2023 sta ik aan het hoofd van de dienst Communicatie en Stadsmarketing. Wat mijn rol ook was en is, telkens staat die drang om te vernieuwen centraal. Ik heb ook het geluk te kunnen werken in een sector waar verbeelding en verwondering de kern zijn.”

“Naast mijn werk ben ik ook dichter. Poëzie is mijn manier om te vertragen. Om met weinig woorden iets op te roepen dat blijft hangen. Poëzie, net zoals filosofie of kunst, verbeeldt de wereld anders. Dat is voor mij verwondering: geraakt worden door het kleine en het grote, en uitgedaagd worden in je denken.”

“Ik ben iemand die voortdurend vragen stelt. Over hoe systemen functioneren. Over hoe mensen communiceren. En hoe we de wereld waarin we leven mooier, beter, menselijker kunnen maken. Nieuwsgierigheid is mijn motor. Verwondering zit ook in alledaagse dingen: een zonsondergang tijdens een boswandeling. Of aardappelen rooien met de buren. Dat soort momenten verbindt en herinnert me eraan dat er meer is dan werk. Ik zie mezelf als een bevoorrechte getuige van schoonheid in het gewone.”

“Ik heb ook een fascinatie voor de sterrenhemel. Ik volg al jaren de Britse astronoom Brian Cox. Zijn manier van kijken naar het universum zet je telkens weer met beide voeten op de grond: we zijn klein, maar tegelijk verbonden met iets immens groots. Die blik naar boven, naar het onmetelijke, geeft mij rust en perspectief.”

2. Communicatie & impact

“We moeten weer leren luisteren”

“Communicatie draait niet alleen om zender en ontvanger. Dat model is achterhaald. Er is zoveel ruis, zoveel twijfel aan wat waar is. Mensen weten vaak niet meer wat ze moeten geloven. Als overheid dragen we de verantwoordelijkheid om communicatie te brengen die klopt, die deugt, die betekenisvol is. Goede communicatie begint met luisteren. Echt luisteren. Niet om te antwoorden, maar om te begrijpen. En tegelijk: duidelijk durven zijn. Geen wolligheid, geen manipulatie. Ik probeer altijd empathisch te communiceren, zonder strategisch spel. Mensen hebben recht op eerlijkheid.”

“In Leuven maken we dat concreet. We brengen magazines uit voor de burgers, organiseren evenementen, campagnes rond mobiliteit, duurzaamheid, cultuur... Telkens zoeken we naar de juiste toon en de juiste vorm. Wat werkt, is communicatie die mensen raakt. Een tekst of beeld moet resoneren, anders gaat het verloren in de overvloed.”

“Sociale media hebben het moeilijk gemaakt. Wat ooit een platform was om te verbinden, is vandaag vaak een megafoon voor cafépraat geworden. Iedereen roept, maar er wordt weinig geluisterd. Toch geloof ik dat (digitale) gemeenschappen ook zelfcorrigerend zijn: wat geen waarde heeft, verdwijnt weer. De uitdaging is: hoe bouwen we ondanks alles verder aan een gemeenschap waar mensen elkaar willen verstaan?”

“Impact voel je pas als woorden en beelden iets in beweging zetten. Dat kan een beleidsplan zijn, een magazine, een campagne of een gesprek met burgers. Als mensen zeggen: dit heeft mij geraakt of aan het denken gezet, dan weet ik dat het werkt. Communicatie is nooit neutraal, het is altijd een keuze om iemand dichterbij te brengen of net te verwijderen.”

3. Authenticiteit & eigenzinnigheid

“Twijfel is een kracht, want het begin van inzicht”

“Authenticiteit betekent voor mij dat je handelt vanuit je roots. Vanuit waar je vandaan komt, wat je gevormd heeft. Ik probeer waarachtig te zijn in wat ik zeg en doe. Open en soms naïef, ja, maar ik geloof nu eenmaal in de goedheid van de ander. Dat geloof maakt echte gesprekken mogelijk.”

“Ik weet dat ik mensen kan samenbrengen. Dat ik diplomatisch ben. Maar ik waak erover dat mijn manier van handelen onbewust geen manipulatie wordt. Dat evenwicht is belangrijk. Mensen moeten voelen dat je eerlijk bent.”

“Sommigen denken dat ik gewoon mijn goesting doe, maar dat klopt niet. Ik luister veel, ik zoek samen, ik wil samen bouwen. Authenticiteit is niet koppigheid, het is trouw blijven aan wie je bent én bereid zijn te groeien. Twijfel zie ik niet als een zwakte, maar als een sterkte. Het is het begin van inzicht. Wie twijfelt, staat open voor nieuwe perspectieven. Ik hou niet van mensen die zich ingraven in hun gelijk. Ik hou van de dialoog, zelfs als het schuurt.”

4. Verbinding & samenwerking

“Vertrouwen groeit door nabijheid”

“Samenwerken begint met respect. Met het besef dat je elkaar nodig hebt. In Leuven werken we met een enorm divers publiek. Dat vraagt maatwerk, aandacht en tijd, maar dat is essentieel als je echt wil bouwen aan één gemeenschap. Ik vind het belangrijk om onderweg te blijven checken: begrijpen we elkaar nog? Zien we hetzelfde? Zulke check-ins zijn cruciaal om vertrouwen te behouden. En ja, soms schuurt het. Dat is niet erg, wel integendeel: botsingen zijn vaak tekenen van engagement. Samenwerking betekent ook dat je elkaar uitdaagt, grenzen verkent en samen naar oplossingen zoekt. Daaruit ontstaan vaak de sterkste banden.”

“Ik geloof sterk in nabijheid. Als mensen het gevoel hebben dat je dichtbij bent, groeit vertrouwen. Dat vraagt letterlijk aanwezig zijn, in buurten, op evenementen, in gesprekken. Niet op afstand besturen, maar samen zoeken. Dat maakt samenwerken krachtig.”

5. Reflectie & toekomst

“We dragen verantwoordelijkheid voor iets groters”

“Wat mij elke dag drijft, is het gevoel dat ik iets kan bijdragen. Dat ik mee bouw aan iets dat groter is dan mezelf. Of dat nu in een beleidsplan is, in een gedicht, of in een gesprek met een collega: het idee dat je mee vorm geeft aan een samenleving, dat is wat telt.”

“Als ik terugkijk, zou ik mijn jongere zelf zeggen: je hoeft het niet allemaal tegelijk te willen. Laat de dingen groeien. Durf ook te falen. Wees milder, voor jezelf en voor anderen. Want mildheid is een kracht, geen zwakte. Ik ervaar nu veel minder stress en veel minder faalangst dan vroeger. Dat is een bevrijding. Je hoeft niet altijd te bewijzen dat je sterk bent. Je mag ook leren, zoeken, vallen en weer opstaan. Die rust gun ik iedereen.”

“Ik denk vaak na over de grote vragen. Wat laten we na als mens? Nemen we onze verantwoordelijkheid voor elkaar, voor de planeet? Het frustreert me dat er zoveel geld naar wapens gaat en zo weinig naar klimaat of zorg. Daar begrijp ik niets van. Toch blijf ik geloven in collectiviteit. In het idee dat geluk niet individueel is, maar samen gemaakt wordt. Dat we terug meer dingen samen moeten doen, voor elkaar. Daarvoor wil ik mij blijven inzetten met woorden, met beelden, met daden.”